Uzun Gece

Yalnızlığım kadar yakın
Bir çöl uzaklığında
Varlığını düşlerimle bezedim
Anlaşılır kılmak için
Ölümü ve bütün gidişleri
Akşamı gülüşünle güzelledim

Gözlerken yolunu
Bir kıyıda öylece bırakılmış
Bir yaban çiçeğine benzedim
O zaman yandım kendime
Sabahsız geceleri andıran
Kağıt beyazlığında
Git git bitmez bir sevdayı özledim

Yağmurdan karanlıktan
Biçilmiş bir boşluğa aldırmadan
Bari bir tel bıraksaydın saçından
Diye şarkı söyledim
En azından kiraz ayında
Nar çiçekleri açtığında
Gelir mi dedi kuşlar
Hayır gittiyse gelmez dedim.

Afşar Timuçin