"Birden çıkıp gideceğim işte. Bir yüzün kristal bir işarete dönüştüğü saat olacak. Kumla boğulan bir evi hatırlatacak size anılar. Çiçeklerle, bambularla, mumlarla, geçmişe dönük aynalarla aydınlatılmış bir ev. Sinsi bir hastalık sarmıştı o evi ya da bana öyle görünüyordu. Düşüyordum, düşüyordum o evde. Neyse ne birden çıkıp gideceğim işte. Çünkü siz hepiniz aynısınız. Öylesine bırakmış olacağım her şeyi ve çıkmadan önce inci rengi bir elbise de giysem, inciler kentinde ölmeye de gitsem, evin içinde kalan siluetlerimin üstünde tek bir deniz kabuğu bulunacak. Yine de birdenbire çıkıp gideceğim işte bir yılın bir başka mevsimi."
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder