İz...

Tenime bıraktığı nemden şikayetçi değilim; o yapış yapış histen.
Dokundukça yakan kızgınlığından ve davetkâr soyunuşundan gece yarıları.
Sokak sokak taşıdığı yosunlu kokusunu boynuma dolamasından..
Onu, tam da bu kokusu sayesinde her koşulda ayırt etmekten..
Ondan şikâyetçi değilim; çocuk yanımdan başka bir şey çıkardığı için..
Ve hiç kızmıyorum kontrol edemediğim savrukluğuma sebep olan kendini öğretişine; uzun uzun..
Dağınıklığımı avuçlayan arzusunu serpiştirdiği için kıyılarına ve köşelerine ve diplerine ve bucaklarına..
Oluk oluk aktığı için varlığıma, hiç şikâyetçi değilim varacağım şehirden..
Nereden baksan aşk gibi bir şey bu, ama zaten dağılganlığımızın bununla bir ilgisi yok.