Bir boşluktan ötekine..
"Vedasından korkulan ne çok şey..." derken, hiçliğin kıyısından kirli bir çalım düne hatıra kalacak olan.
"Sen acının sınırları olduğuna inanır mısın?"
Gündüze vardıkça, tortunun şakaklarımıza topladığı karanlıklar haziran yasından renk çalıyor.
Korkum damlayamamaktandı, bir dalgaya karışıp kendi suyuma varamamaktan...
Bana değen fırçanın tellerinden senin gün doğumların devrilmedikçe, dünkü kışın ayazında birbiri içinde eriyen sözcükler sakatlanıyor.
Ben neredeyim, sen neredesin?
Bu insanlar ne konuşuyorlar,
izin verdin; ölmeme, öldürmelerine senin sözcüklerinle.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder