Bu vakitsiz giden yaz, erken inen akşamla, 

Kapanmış pancurlara dayıyarak başını,

Dinle solgun bahçenin kalbe anlattığını,

Ağacın yaprak yaprak, havuzun damla damla.

Kuşlar sanki yaralı, benzin sararmış gamla,

Duymak güneşin, rengin bize bıraktığını.

Günler günü vefasız leyleklerin akını

Ah uzak palmiyeler... Kaçmak, seninle, yazla.

Çardak altları bitti, bitti üzümün tadı,

Artık ihtiyar çamlar, selviler saltanatı,

İşte bir kere daha haraboldu bahçeler.

Ürperen vücudunu yavaşça koluma ver.

Gözlerinde okunan bütün hüznü eylülün,

Karanlıktan, geceden, ölümden korkan gönlün.

Ziya Osman Saba