büyükannem

Dün büyükannemi kaybettik... 95 yaşındaydı ya da o civarlarda..İnsanların o kadar ömrü olmuyor o yüzden bu kadar yaşayabildiği için mutluyum ama ölüm hoş değil... Büyükannem ilginç biriydi... Yaşını kesinlikle göstermezdi hele benim doğum fotoğraflarımda çok çok güzel görünüyor. Kendine bakmayı çok severdi. İncik boncuğa meraklıydı ve sevdikleriyle bir şeyler paylaşmayı da severdi, çiçekleri severmiş dün babam söyledi. Babam da bunu aldığı çiçekli kumaşlardan anlarmış bir de Menekşe Sokaktaki evinde devasa bitkileri vardı ama babaannem gibi çiçekleriyle konuştuğunu hiç görmedim... Sadece sularını verirdi nedense tepkisizdi ya da ben yanında olduğumda tepkisine denk gelmedim. Bana fiş ve fatura ayıklatmayı çok severdi benim de en sevdiğim şey evindeki yıllar öncesinden kalma, ciltli ve eski kitap kokulu kocaman "Bütün Dünya"ları karıştırmaktı...
Huysuz biriydi benim büyükannem, önyargılı ve sivridilli... Ama yapılan iyiliği unutmaz ve sevdiklerine sahip çıkardı... Onu sever ve özlerdim...
Belki Refik Dede'yi tanısam onun ilgili daha fazla fikrim olabilirdi ama olmadı tanışamadık Refik Dede'yle.. Denizi severdi Nezahat Hanım! Gezmeyi dolaşmayı çok sevdiğini biliyorum...
Ve hafızasının zayıfladığı dönemde bana çok vermek istediği o hiç olmayan firuze kolyesinin gerçekten olmasını ve şu anda büyükannemden bir parça olarak onu takabilmeyi çok isterdim.. Ölüm ona yaraşmadı... Renkleri severdi çünkü o karanlık ona yakışmadı... ben seni çok sevdim büyükanne!