Taşlar yuvarlandı,
kalbimin tozlarla kaplı bir odası ansızın enkazda kalınca tozların altındaki renkleri hatırladım.
Hatırlamak hiçbir şeyi değiştrmedi.
Unutmaktan korkuşumla boy ölçüştü.
Elim, kolum, aklım, kalbim her şey rayından çıktı
ve şimdi
bu dağınıklığın gerçekliğine bakıp
yeniden emeklemeyi, ayağa kalkmayı, yürümeyi, koşmayı hatırlamak gerekiyor.
Ve her bir adımda bir daha bir daha dağılacağımızı bile bile
unutarak, hatırlayarak, hiç unutmayarak,
bütün bildiklerimizi unutmuş gibi yaparak,
olmayanları bile en ince ayrıntısına kadar hatırlayarak,
kalanlarla, kalmak.
