kendini hatırlat*

  

Günler upuzun. Günler birkaç saniyeden ibaret. Tarihlerini takip edemediğim, kendimi 4'ünden kaldırıp 5'ine taşıyamadığım takvim yaprakları..

Kutlanmaya değer her şey kendisini eksiltiyor. 

Mevsimler geçiyor.

Bazı anların yaşanıp yaşanmadığından bile emin olamıyorum bazen.

Anlat desen koca bir boşluk, sus desen içimden taşmayı bekleyen üzüntülü bir haykırış.

Tadını çok sevdiğim hiçbir şeyden artık o tadı almıyor,

yapmayı sevdiğim şeylere asla takat bulamıyorum.

İçimde çağlayan her şey bir kenarda buz tutup kendini koparıp atıyor.

Sarılıp sımsıkı, uzun uzun ağlayabilsek..

O zaman iyileşiriz belki.

Belki o zaman yıl da kapanıp, yeni bir sayfa açmaya yakıştırır kendini.