ve ben,

Korkuyorum.
Yeterince hayatta değilim.
Belki bir anıda,
belki bir kuyuda.

Korkuyorum.
Günün birinde ziyan etmekten, ziyan olmaktan
kalbimi, kalpsizliğimle...

Düşmeden kalkamayacağımı bile bile,
dizlerime nazar değmesin diye diye..

Nefesimi tutuyorum.
Bu ölüme git gide alışıyorum.
Gidemediğim, kalamadığım, olamadığım ne varsa
kâbuslarımı geniş zamana yayıyor.

Çok korkuyorum.
Korkma
-lısın
diyor kadın.
Kendinden, 
kendi içinde büyüttüğün zehirle ölüp gitmekten.

Mahvetmekten.
Mahvolmaktan.