Bu son yazlar hep zamana kelepçeli.
Her bir günün ağırlığını, saat saat, dakika dakika aldığım nefeste hissediyorum.
Bunca az zaman varken, bunca çok zamanı bir şeylere mecbur geçirmek çok yaşlandırıyor her şeyi.
Bir yerlerde sadece bir tebessümü için var olmak istediğim birileri varken, başka bir yerde gözlerim yerleri süpürüyor. İstemediğim her şeyin kıyısında bile değil, en derinindeyim. Vurgun tanımına kurulan örnek cümleden ismimi geçirebilirsiniz.
Beklentileri biriktirip, biriktirip kalbin odacıklarından taşırınca, işte böyle sönmüş balon gibi; renksiz, sevimsiz, umutsuz, plastik kokulu...
Eşdeğerliklere bakıyorum, kimse şu düşmeden durmaya çalıştığım yerde değil, sonsuz bir yalnızlık çiziyor bu parmak uçlarıma. Gel diyen var, git diyen yok, gidesim var, kalasım yok, ama en kötüsü; hiçbir şey yapacak kudretim yok.
Paraya inanmıyorum ama bir özgürlük var.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder