Çocuk parkları var kar tutmayan renkleriyle, ve pastalar; meyveleri kese kağıdında taşınan..
Getirdiğim kokusunda denizlerin, sokakların boyanıyor biliyorum; iklim iklim, tek beyazlığa teslim..
Bu bize kalan kırık kaldırımlar, karanlığını boğduğumuz şehir, utangaç acısı çayların ve buğulanan camları kafeteryaların, bilmediğimiz ne varsa bizlikle anlamını bulan..
Evinde olsam yeter...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder