Her gece hayalimde çiziyorum resmini.. Her halini... fikrine sürgün sesine hasret ... Sabah olup uyanınca silip de gidiyorsun ya, tek başıma.. zaten hiç benim olmadın ki.. Yine de insan soruyor kendine bu yazık hikayenin neresindeyim yeter ki.. Susma bir şeyler söyle biraz olsun yardim et... Gelemiyorum üstesinden ben bu aşkın tek başıma...
Sen kalbini savunurken düşmana uluorta bağrında alkış benzeri bir gürültüyle yükselerek şehri beyaz bir örtüyle kaplıyor içinde duygular Sen kalbini savunurken habire göğsünde yumruklanan dünya nemli duvarlarında hücrelerin kanayan parmakların izleri gibi Bilemem hatıralar mı artık seni karanlık bir sokakta unutulmuş sessiz gözyaşları mı gizler Akarsular kadar berraksın oysa adımların kayalıklar kadar görkemli senin NİHAT BEHRAM
