İç.ten...

............görünüşte öyle… Ben de bilmiyorum “hep” nasıl başlar…Bir kez başlamıştı işte…Sonrası kaos… Öyle derler zaten “onlar” da…Özgürlüklerinin adı bile kaos… Başka diyar sanki,ve başkadır oranın insanı… Gidemedim oraya… Kendime yol çizmek istedim,o yolda yürümek yerine… Her şey yabancı,soğuk ve ürkütücüydü…Ben baktım cebimdekilere,o yola adım atmaya yeten hiçbir şey yoktu... Aşka inanırdım ben,hepsi bu kadar… Kimi zaman gözlerimi adeta bağlayan ve adını aşk koyduğum bir ‘kara büyü’-kocaman bir yanılsamadan ibaret…Kimi zaman ‘an’ da yoğrulan zararsız,katkısız, su damlası narinliğinde dokunuşların inanılmaz etkisi; en çok huzursuz edenle huzurlu uykular....Gecenin ileri saatleriydi sığınağımız, başımızı yasladığımız omuzlarımızda kollarımızı doladık önce,özürlerimizi kalplerimize yamadık… Uyandığımız sabahlar küstahtı…Biz yine kayıtsız, hain, vefasız ‘öylesine’ aşk(!)ımızı yaşayan tutku hastaları… *
Aşk vardı inandığım ama gördüğüm öteki yüzle anladım trajediyi…Ağır dönüyor bu diyarda madalyon….Şimdi karşımda o yüz;günahkar,kirli,onursuz…
(Alışamadım dünyanıza…)

*sana dair ilk defa...(hak etmediklerine bir yenisi daha...)