Sende farklı mı zaman..? *

Bazen üstü örtülmüyor gecenin. Yıldızlar sağa sola kaçışırken, lacivert akmıyor tenin beyaza kesen serinliğine.
Bileklere kelepçe atan bir esareti var mesafenin, sızlayan elleri öpmeyen, kuş kanadında cumartesiler... Kaç cumartesinin narenciye renklerini doldurdum yastık kılıflarına; sen orada, ben burada...
Üzerime geçirdiğim hırkalardan şubat dökülüyor, boş terliklerin arasına. Pencereyi okşayan damlalarından yağmurun, isimler yıkıyorum ya; sel olup, sularıma karışıp yalnız bu coğrafyanın kıyılarını zorluyorlar çalkalanıp. Bozkırlara taşmak istediğim şu sahilde, sek-sek kutularından bile taşırmadığım adımlarım takılı kalıyor. Sanki, o cumartesiler de yokmuş gibi...
Her uykunun karanlığını yosun yeşili bir ses yırtıyor, saatleri etrafımdan uzak tuttuğum, metalde yankılanan ağlamasıyla gökyüzünün, yitiriyorum yorgan altı mayıs düşlerini.
Nicedir buruşmuyor kendimi bırakmaktan kaçındığım şu çarşaflar. Uykularımla birlikte, varlığımın o somut hissi de ufalanıyor gibi; yatak büyük, gece uzun, çarşaf soğuk ve bir söz bekler gibi; davetkâr çocukluk...
Ürperiyor göz kapaklarım, kapanmamak için direnirken geceye, pes ettikleri saatleri çıplak ayaklı özlemlerin yorgunluğuna bırakıyorlar.
Sol omzumdan buzları dökülüyor şu kimsesiz kışın. Sol elimin, sokaklar boyunca sıcaklığının eldivenini giyemeden çatladığı şu zaman, sanki hiç cumartesi uyanışlarında terlemeyecek gibi...
Vücudunun haritasındaki güneyi özlüyorum. Oraya bir türlü varamayışım, küstürüyor tenimi diğer yazlara da. Sanki hiç aralamayacaksın o iki adımı engin çarşafların ortasında da, sanki hiç mora düşmeyecek iç içe geçmiş yürüyüşümüz şu hayatta...
Tomurcuk patlatan fuşya, bahar çığlığı yeşil, alkolden fışkıran mavi dökülmeyecek sanki perdelerden birbirine yaklaşan iki çift bakışın, sevişerek beraber yansımasına...
Parmaklarım sanki sonsuzdan geri sayımda, şunun şurasında kaç devir kalmışken yollara... Kirpiklerinin ucu baharken o bozkırlarda, ve gecenin ayaklarıyla içimin sokaklarına adımladığın yaza şunun şurasında kaç yıldız düşürmek kalmışken...